سایت تفریحی funglish

  1- دور نان تست را گرفته و به همراه گوشت چرخ‌كرده، پياز، تخم گشنيز، جعفري ساطوري و زيره در غذاساز ريخته و مخلوط كنيد تا همه مواد مخلوط و يكدست شوند و نمك و فلفل را به آن اضافه كنيد.

2- چند سيخ چوبي را حداقل 2 ساعت در آب خيس كنيد تا روي حرارت نسوزد، سپس مايه گوشت را به شكل كوفته‌هايي به قطر 2 تا 3 سانتي‌متر درآورده و هر 3 عدد آن را به يك سيخ بكشيد.

3- اين كباب را هم مي‌توانيد روي زغال كباب كرده و هم در يك ‌تابه چرب‌شده سرخ كنيد. در هر دو صورت پس از 4-3 دقيقه كوفته‌ها را 90 درجه بچرخانيد تا دورتادور آن سرخ شود.

4- روغن را در يك تابه روي شعله متوسط داغ كرده و كدو و كلم را 5 دقيقه در آن تفت دهيد تا نرم شود، سپس آن را در ظرف كشيده  و با آبليمو و شويد ساطوري مخلوط كرده و نمك و فلفل آن را اندازه كنيد و با نان يا برنج سرو كنيد.

نکات

1- هرچه اندازه كوفته‌ها بزرگ‌تر باشد، مدت پخت آنها طولاني‌تر مي‌شود، بنابراين زود به زود آن را بچرخانيد تا نسوزد. 2- اگر از سوختن سيخ چوبي نگرانيد از سيخ‌هاي نازك فلزي استفاده كنيد. 3- گوشت گوسفند نيز به جاي گوشت گوساله قابل استفاده است، اما بايد كم‌چرب باشد تا كوفته‌ها از سيخ نيفتند.

   استاد نقش‌های سخت

رضا كیانیان، از پدیده‌های بازیگری ایران است. تحصیلكرده حوزه علمیه مشهد و فارغ‌التحصیل تئاتر دانشكده هنری‌های زیبا با ستاره‌های معمول سینما فرق دارد، 38 ساله بود كه اولین فیلمش را بازی كرد اما پله‌های شهرت، محبوبیت و موفقیت را چند تا یكی طی كرد تا حالا از قله‌های بازیگری سینمای ایران باشد. استاد در نقش‌های سخت و پیچیده و متفاوت در «آژانس شیشه‌ای»، «روبان قرمز»، «بوی كافور»، «عطر یاس»، «ماهی‌ها عاشق می‌شوند»، سریال «مختارنامه» و... كه حالا سریال «راه طولانی» را روی پرده‌های كوچك خانگی دارد بازی كرده؛ كمدی، تراژیك، انتقادی، مثبت، منفی و... همه آنها را هم با استادی باورپذیر كرده و در همه آنها متفاوت بوده، او استاد بی‌نظیر در آوردن نقش‌های سخت است.

پرویز پرستویی از كشف‌های بزرگ سینمای ایران در سال‌های اخیر بوده او در سال 1373 با بازی در آدم‌برفی پس از 10 سال بازیگری سرانجام آن جهشی را كه استحقاقش را داشت انجام داد و از آن به بعد به فوق‌ستاره‌‌ای بدل شد كه نقش‌های او مورد استقبال همه قرار می‌گرفتند، پرستویی هیچ‌وقت بازیگری نبوده كه در فیلم‌های پرفروش بازی كند اما بسیاری از فیلم‌هایش پرفروش شده‌اند و سهم او در این میان غیرقابل انكار است. چهره‌اش شباهتی به فوق‌ستاره‌ها ندارد، جاه‌طلب هم نبوده، ادا و اطوارهای ستار‌ه‌ها را هم نداشته اما با وجود این ستاره‌ای غیرقابل انكار است، در ماه‌ها و سال‌های اخیر كم‌كار بوده اما چهره او از حافظه ما پاك نمی‌شود، نقش‌های او در «آژانس شیشه‌ای»، «مومیایی 3»، «مارمولك»، «لیلی با من است» و... محال است فراموش شوند.

    ستارگان موفق خیلی هم خوش​تیپ نیستند

بسیاری از جوانان رؤیای ستاره شدن و درخشیدن را در سر می‌پرورانند و بسیاری به این قصد در این راه قدم می‌گذارند. اما به راستی راز ستاره شدن چیست؟

اگر از شما بخواهند كه از بهترین بازیگران سینمای ایران چند نفر را نام ببرید، مطمئنا نام رضا كیانیان، عزت‌الله انتظامی و پرویز پرستویی در میان آنها خواهد بود. اما چه چیزی باعث می‌شود، یكی را به عنوان بازیگر واقعی نام ببریم و دیگری را به عنوان بازیگر تجاری بشناسیم؟

خیلی‌ها گمان می‌كنند داشتن چشم رنگی یا چهره زیبا می‌تواند مجوز ورود به دنیای ستارگان باشد. این طرز فكر از تعریف اشتباهی كه این افراد درباره ستاره‌شدن دارند نشأت می‌گیرد. بازیگری شاید همه چیز باشد  جز داشتن چهره بی‌عیب و نقص و زیبا. بازیگری یك تكنیك است. اینكه چشم‌های شما به عنوان یك بازیگر چه رنگی است برای كارگردان مهم نیست. آنچه اهمیت دارد نحوه به كارگیری چهره‌تان است. ستاره شدن در سینما و تلویزیون، یعنی وقف كردن چهره و شخصیت‌تان در عرصه بازیگری. شاید این نكته را بتوان برگ برنده چهره‌هایی مثل این 3 نفر نسبت به ستاره‌ها دانست. البته این به آن معنا نیست كه یك «بازیگر» نمی‌تواند تجاری هم باشد. همه شما بازی رضا كیانیان را در «نیش و زنبور» به یاد دارید! علاوه بر عشق و تعهد كه مهم‌ترین وجوه موفقیت برای دو شخص به شمار می‌‌آید، توفیق در هر كار به خصوص بازیگری به «ذات» هم وابسته است اما نه آنقدر كه همه چیز بر همین مبنا پیش برود. بیشتر نامداران و جذاب‌ترین‌های تاریخ سینما، آنقدر هم خوش‌قیافه نبوده‌اند. 

  پذیرش ریسک بازی در نقش​های مختلف با گریم​های متفاوت از اساسی‌ترین پایه‌های هنرپیشگی است. بازی فراموش‌نشدنی عزت‌الله انتظامی در فیلم بیتا همه را به پرده‌های سینما و صفحه تلویزیون میخكوب می‌كند؛ نه ترسی از گریم صورت و نه ترسی از شخصیت عقب‌افتاده با معلولیت ذهنی. انتظامی به زیبایی این نقش را بازی كرد و ترسی از زشت شدن چهره‌اش در این فیلم نداشت.

  وقتی بازیگری نقشی را می‌پذیرد باید به گریم مخصوص آن نیز تن دهد. من در یكی از فیلم‌هایی كه در سال 90 اكران شد، طراح گریم بودم. یكی از بازیگران جوان آن فیلم بعد از اجرای گریم مورد نظر به اتاق دیگری می‌رفت و گریمش را پاك می‌كرد و حتی گاهی نیز مانع از اجرای گریم روی صورتش می‌شد. (از عنوان كردن نام هنرپیشه‌ها معذوریم) حال نگاهی بیندازیم به گریم رضا كیانیان در فیلم مختار. با این مقایسه متوجه می‌شویم تفاوت‌ها در كجاست. این در حقیقت یك تعهد كاری است كه كیانیان، انتظامی و پرستویی را از برخی ستارگان سینمای تجاری جدا می‌كند.

 به عنوان بازیگر، چهره خوب چهره‌ای خنثی است كه بتوان آن را با گریم‌های متفاوت شخصیت بخشید. این همان عاملی است كه باعث شده پرویز پرستویی در مارمولك با پرستویی در آژانس شیشه‌ای متفاوت باشد و این تفاوت‌هاست كه نقش او را در فیلم«1359» كاملا باورپذیر كرده است.

  روش تهيه:

-1  بادمجان‌ها را پوست كنده و به شكل نوارهايي به ضخامت 5 ميلي‌متر از طول ببريد، سپس آنها را نمك پاشيده و حداقل نيم‌ساعت در آبكش قرار دهيد تا تلخ آب آن خارج شود. بعد از اين زمان آنها را شسته و خشك كنيد.

-2 كره را در يك تابه روي شعله متوسط داغ كرده و بادمجان‌ و قارچ را 15 دقيقه در آن تفت دهيد تا نرم و كمي برشته شود. در طول اين زمان زياد آن را هم نزنيد تا حرارت پايين نيايد و آب نيندازد.

-3 آب گوشت را اضافه كرده و 20 دقيقه خوراك را بپزيد. نمك و فلفل را اندازه كرده و خامه و جعفري را اضافه كنيد. شعله را كم كرده و فقط در حدي كه غذا گرم شود و به جوش نيايد آن را حرارت دهيد. غذا را در ظرف كشيده و با نان سرو كنيد.

نکات

روش ديگر در تهيه اين غذا آن است كه بادمجان‌ و قارچ را در غذاساز پوره كرده و سپس تفت دهيد.

  بخش اعظم 7 شام سلامت اين بخش  گلچيني از خوراك‌هاي آمريكاي لاتين و منطقه بالكان است كه شامل روماني، بلغارستان، مجارستان و... است. ذرت، سيب‌زميني و گوجه‌فرنگي جزء موادي هستند كه از آمريكاي مركزي به ساير نقاط جهان رفته و بسيار پرطرفدار است. به طوري كه تقريبا غذاهاي سنتي تمام كشورها را تحت تاثير خود قرار داده است. به عنوان مثال خورش قيمه يا آبگوشت بدون گوجه‌فرنگي و سيب‌زميني قابل تصور نيست به همين دليل گروهي از غذاهاي اين منطقه با ذائقه ايراني سازگار است. غذاهاي منطقه بالكان نيز به شدت تحت تاثير آشپزي عثماني بوده و هست كه اين سبك آشپزي خود ريشه ايراني دارد. اما با توجه به نوع مواد موجود در منطقه، سليقه و مذهب مردم آن ديار تغييراتي پيدا كرده كه در بسياري از موارد جالب و مورد پسند است. در پايان لازم به ذكر است تمامي اين خوراك‌ها با توجه به ذائقه و علايق ايراني تغيير پيدا كرده و نكات مذهبي و سلامت نيز در استفاده از مواد اوليه و طرز طبخ آنها رعايت شده است.